o fracaso da entrada de balde

*

escribo desde Madrid o domingo 26 sobre o

5 de setembro de 2010 (Santiago)

fin de semana redondo: aquel venres Marky ramone, o sábado cine e o domingo comezaba cun paseo por o casco vello e un martini nunha terraza con clase de galinglish included. // xantamos na casa e cando iamos polo porto da sobremesa recibimos un s.o.s. para salvagardar a integridade dun amigo pero non estabamos preocupados (mesmo si a prensa aterrorizaba a todo aquel que quixera achegarse ao concerto instándolle a que chegara ás 4 da tarde...) non se vía xente contraperegrina //

mtv galicia xacobeo // imos andando ata o monte do gozo

de camiño atopamos a marcos (o ruso de la fiesta de los maniquíes, fisio, xogador de baloncesto e radio-activo), a mahía, xornalista, productor e guionista zopilote, a andrés reixa (que non se perde un so concerto que pague a pena),

jaime o cámara* (as primeiras fotos nas que salgo eu sacounas el) e ricardo de barreiros (actor)

que finalmente decide vir... beautiful people under the stars... é que o cartace era do máis interesante e aínda que os litros no interior custasen 9 € na barra e 10 dos mochilamen a entrada por riba era de balde: Cornelius 1960, a fresca banda dos de Vilagarcía (chámame a atención o tema "Extermination Angels", un pouco máis salvaxe do que penso que adoitan a facer)

The Temper Trap, e o seu son -que eu diría tranqui alternativo-

Echo & the bunnymen e Arcade Fire... aos echo gustaríalles tocar unha con Arcade Fire

por que non llo pides?, pregunta o presentador e o cantante responde: "porque eles son unhas rock'n'roll stars pero eu son unha lenda, que mo pidan a min"

tiña ganas de velos en directo despois de escoitar o seu primeiro disco Funeral (2004) hai uns anos e altas expectativas pero non podo máis que recoñecer que o de Arcade foi todo un señor concerto: ver aos músicos disfrutando

trocando instrumentos (agás as violinistas)

e brincado dun lado ao outro do escenario... fixéronme bailar, cantar e abrazar//

o único chusco foron as cintas "cariocas" (puag!) pero que mesmo se lle permiten porque a mellor sen dúbida era a acordeonista (e baterista, e teclista, e vocal), a luz de toda a banda...

incrible que non estivera cheo... // a única vez que estivera antes fora no concerto de Springsteen e alí non cabía mosca // é normal que se lle chame o monte do gozo --polo menos musical-- (mesmo si cheira a porco de cando en vez) ///